และแล้ววันนี้ผมก็ตัดสินใจลาออกจากงาน มันคงถึงเวลาแล้วที่จะต้องไปในหนทางที่ตนเองเลือก บางที่คับกายอยู่ง่ายแต่คับใจมันอยู่ยาก บางคนมีหนทางปูพรมไว้อย่างสวยหรู แต่บางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น ผมไม่ได้บอกว่าโหดร้ายซะทั้งหมด ยังมีเพื่อนร่วมงานหลายคนที่ใจดี มีมิตรไมตรีคอยช่วยเหลือ เป็นเพื่อนกัน บ่อยครั้งที่ทุกวันจะต้องนินทาเจ้านายนี่เป็นเรื่องจริงที่ ในห้องทำงานลูกน้องกะเจ้านายต่อหน้าจะอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง เพราะที่นี่ เจ้านายไม่เคยได้ใจลูกน้อง สักแต่จะด่าก็ด่า ว่าก็ว่า หักเงินเดือนหักโน่นหักนี่ และชอบพูดกระแนะกระแหนปั้นน้ำเป็นตัวให้คนอื่นทะเลาะกัน ย่อมไม่มีลูกน้องคนไหนเค้าจะรักจะปกป้ององค์กรแห่งนี้ แม้แต่ย่านชุมชนแถวนี้ยังรับรู้ได้เลยว่า ไม่อยากมาใช้บริการกันที่นี่ ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่มาจากคนในพื้นที่อื่น โดยเฉพาะต่างจังหวัดที่มีพื้นที่ติดต่อกัน ถ้าพูดเรื่องเจ้านายและระบบงานที่นี่ ต่อให้เขียนกระดาษสักร้อยแผ่นก็คงยังไม่จบ เอาเป็นว่านี่คือการตัดสินใจที่ดีของผมแล้ว บางครั้งนี่คือจุดเปลี่ยนสำหรับอนาคตที่จะมีจุดยืนที่ดีกว่าก็ได้ แต่ก็ยังคงเสียดายเพราะผมผูกพันกับเพื่อนร่วมงานจนยากกับการตัดสินใจในครั้งนี้ ตอนนี้คนในห้องยาเริ่มทยอยลาออกกันหลายคน เพราะทำงานไม่คุ้มกับงานและความเครียดที่เผชิญ เห้อ เค้าคงต้องกลับมามองบ้างแล้วแหละว่าเพราะอะไรองค์กรนี้ถึงไม่เติบโต ไม่มีลูกน้องคนไหนเข้าใจเค้าหรือรักองค์กรบ้างเลย จริงๆผมทำตามสัญญาของเค้าแล้วนะ เพราะให้มาช่วยทำงานประมาณ 3-6 เดือน นี่ก็ย่างเดือนที่ 8 เข้าแล้ว เพียงพอแล้วกับ 8 เดือนที่มีแต่เรื่องวุ่นวาย มีน้ำตา มีมิตรภาพ มีเสียงหัวเราะ มีความจริงใจ โกหก หลอกลวง ปนเปกัน และจากนี้ไปคงมีคนที่ดีกว่ามาอยู่แทนที่ผม สงสารก็แต่เพียงคนที่จะเข้ามารับหน้าที่ตรงนี้ และเพื่อนร่วมงานที่เผชิญชะตามกรรมเช่นเดียวกัน เห้อ ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนร่วมงานที่นี่ สักวันเราคงกลับมาพบกันใหม่ แต่คงไม่กลับมาทำงานที่นี่อีก โชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น