พอออกเวรตอนเช้า ร่างกายที่อ่อนล้าก็โถเข้าใส่ที่นอน ลืมแม้กระทั่งต้องทานข้าว อาบน้ำ หรือต้องทำกิจวัตรต่างๆ ผมหลับโดยไม่รู้ตัว สะดุ้งตื่นตอนสายๆ รู้สึกได้ว่าฝันร้าย อาจจะเกิดจากความเครียดหรืออะไรก็ตาม พรุ่งนี้แล้วสิที่จะได้ผ่อนคลายสักที มีนัดไปเที่ยวเชียงใหม่กับแฟน คงเจอกันตอนรุ่งเช้าของวันเสาร์ เดี๋ยววันนี้ว่าจะ plan เที่ยวที่ต่างๆ อยากเจอแฟนจัง คิดถึงมากนะหมี แต่ในใจลึกๆ ก็ยังรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาบอกเมื่อคืน เอาไงก็เอากันสิว่ะ เรื่องแค่นี้มันพลาดกันได้ เขาคงไม่อยากนอกใจหรอก บอกกับตัวเอง แค่เห็นเขามีคนรักเยอะๆก็คงดีสินะ จะได้ไม่เครียด ไม่หมกมุ่นอยู่กับตัวเอง ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายตัวเองก็พอ ผมรู้สึกได้ว่าเขาคงเหงา คงอยากมีเพื่อนคุย และอีกอย่างเขาคงอยู่ในช่วงอยากรู้อยากลอง บ่อยครั้งที่มักจะพูดออกมาว่าอยากมีไรกะใครคนนั้นคนนี้ เขาก็บอกว่าหยอกเราเล่น เห้อ จะยังไงก็ช่าง หากถึงวันนั้นวันที่เขาหายไป เราก็คงต้องทำใจ และคิดซะว่าคบกันมาได้แค่นี้ อาจเป็นเพราะความห่างไกล แต่ความจริง ใจผมในตอนนี้ก็ไม่ได้เปิดรับใครไว้เลย หรือผมต้องกลับมานั่งคิดดูใหม่ เห้อจะมั่นใจกับรักครั้งนี้ได้สักเพียงใด อืมอยากถามเขาเหรอเกินว่ารักผมบ้างไหม ถ้าไม่ได้คิดอะไรจะได้ไม่ทุ่มเท จะได้ตัดใจตั้งแต่ตอนนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น